De infanterieregimenten van het Nederlandse leger

Het Staatse Leger van 1752 tot het eind van de Republiek in 1795

In 1752 werd de infanterie gereorganiseerd. Gestreefd werd naar regimenten van ieder twee bataljons. Een aantal regimenten (veelal Schots of Zwitsers) had al twee bataljons. De meeste andere regimenten werden twee aan twee samengevoegd (zonder aandacht voor hun anciëniteit). Er werden ook enkele nieuwe bataljons opgericht. Er bleven nog steeds enige regimenten van één bataljon bestaan, maar deze werden in de volgende jaren op twee bataljons gebracht. Ook werden twee nieuwe regimenten mariniers van ieder twee bataljons opgericht.

De regimenten werden genoemd naar hun kolonel. Omdat deze namen vaak wisselden zijn ze hier met een nummer (zoals (1747a)) aangeduid. Daarnaast hadden sommige regimenten ook speciale namen. In 1772 kregen de andere regimenten een naam met een nummer (bijv. Regiment Nationalen Nr. 3). Uiteraard sleet de gewoonte om ze naar hun kolonel te noemen slechts langzaam.

In 1783 werden de Schotse regimenten genationaliseerd.

Na de oorlog met Frankrijk waren de oude bataljons vaak zo onderbemand, dat bij de reorganisatie door de Bataafse Republiek soms twee of drie bataljons moesten worden samengevoegd. Aangezien het woord Regiment niet in de ideolgie van de revolutie paste werden zeven Halve Brigades opgericht van ieder drie bataljons.
De twee jagereenheden vormden vier bataljons jagers.
Het Regiment Hollandse Gardes werd opgeheven en het personeel verdeeld.
De Zwitserse regimenten werden bij afloop van hun kontrakt in 1796/97 afgedankt.
De Waalse eenheden bleven in dienst en gingen op in de Halve Brigades.
De Duitse regimenten (Waldeck en Saksen-Gotha) bleven in dienst en vormden in praktijk de achtste halve brigade.